به مرگ می اندیشم, به زندگی عشق می ورزم!

.جهانم محفوف با ترس.

 دوستان خوبی دارم... نازاده 

  لبخند بر لب دارم

 و می جنگم

 با همه ی آن چه نیستی را نمایندگی می کند.

قلبم پر اندوه

از خنده هایی که می توانست باشد

از دست هایی که می توانستند باشند

از همدلی هایی که در زندگیم نبودند

با این همه

با قلبی ادوهگین  و اندیشه ای آزاد 

به زندگی باز می پیوندم 

به زندگی عشق می ورزم

 به این فرصت مغتنم 

 همه ی این نفرت پراکنی ها وعشق های دریغ شده

همه ی این دوستان بزک کرده و مردنمایان نامرد

همه ی برادری های نداشته 

همه ی این تلاش ها و ناکامی ها

همه ی مرگ ها و  پرستش های مرگ 

مر ا بیش تر به خودم برگرداند

مرا بیشتر شیفته ی زندگی کرد

سوم آذر1394

Tuesday, 6 January 2015

The true stern test of character are afoot. I need to stand up and act! Writing has been a part of the therapy for my mind; a way to organize thoughts and redefine the meanings I deal with on a daily basis. The very mundane  and petty matters are of course a part of this regular daily scribbles. Sharing is something which is a generous act and in the mean time it's invading the privacy as long as your are not applying pseudonyms. Hence it affects the style, the content and lead to a censoring (consciously or unconsciously) which will oppose the main logic of writing. Maybe someday I find easiness in sharing the notes.