من و تو

سختی ها را من تحمل می کنم،من هر روز برای باقی ماندن می جنگم و تو

تو تماشا می کنی

به من و ارزش های من هر روز توهین می شود و تو همواره مورد احترامی

حق من پایمال می شود و تو به آن چه لیاقتش را هم نداری ،می رسی

من برای کم ترین امکانات باید سخت تلاش کنم وتو همه چیز را در اختیار داری

من گوشه نشین عزلتم وتو درهر جمعی راه می یابی

من به انسان به عنوان انسان

و به مردم به نام مردم عشق می ورزم و تو به آنها به چشم اشیا نگاه می کنی

و در پایان من سهم آتش دوزخم و تو قرین حوریان بهشتی

زیراآن چه من همواره کاشته ام،تو برداشته ای

با همه ی این ها

من همیشه لبخند بر لب دارم و

تو   

تو چهره ی محزون به خود گرفته ای ..../پدرام 15 بهمن