حالیا مصلحت وقت در آن می بینم
که کشم رخت به میخانه و خوش بشینم
جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم
یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم
جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم
سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
گر دهد دست که دامن زجهان در چینم
حافظ
No comments:
Post a Comment