بودن در فضای کلابهاوس و توییتر و ... عمدتا بیهوده و فرسایشی و به یک اعتیاد خانمان سوز تبدیل شد.
اما حداقل فایده ای داشت وآن هم پیگیری صحبت های بزک نشده بعضی کنشگران یا تحلیلگران بود. در کنار آن زمان پرورش یک خط فکری مستقل بود. این که در فضای بلبشو و اغتشاشات فکری که افراد زیادی هم پز روشنفکری می دهند و رفتار کاسب مسلکانه دارند، انسان فضای ذهنی و رفتاری خودش رو تعریف کند. نوع کنشگری خودش را تعریف کند و مفاهیم ذهنی خودش را بازتعریف کند. والبته در این خطر دایمی هم هستیم که با موج سازماندهی شده از اراجیف، افکارمان منحرف شود.
یک مساله که برای من خداقل در این زمان مشخص شده است اینست که در خلا فلسفه و اخلاق ، کنش سیاسی تبدیل به یک کاسبکاری ساده میشود. حال این کاسبی به فراخور فصل رنگ و بوی خاصی میگیرد. یک عده کاسب تعریف می شوند و عده ای در ۱۸۰ درجه تضاد ظاهری، عملا همان سودجویی و پوچی مفهومی و اخلاقی را دارند. آن ها کاسب تحریم و این ها کاسب رفع تحریم هستند. آن هاجیب برهای تابستان هستند و این ها زمستان ها دزدی می کنند.
No comments:
Post a Comment